«Ես գրականության մեջ երբեք երիտասարդ չեմ եղել»

Բանաստեղծ ԱՇՈՏ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆԸ վերջնականապես լքում է Հայաստանի գրողների միության շարքերը: «Իրատեսի» հետ զրույցում նա ասաց, որ ՀԳՄ-ից դուրս գալու առաջին դիմումը գրել է 2013-ի դեկտեմբերին, անկեղծորեն նշեց նաև, որ դրանից առաջ եղած համագումարներին ու ընտրություններին չի մասնակցել: «Այսինքն` ես ինձ վաղուց այդ կառույցից դուրս էի համարում: Ինչո՞ւ այդ ժամանակ դիմում չէի գրում, որովհետև երբ տեսնում ես, որ շրջապատիդ թեկուզ «առաջադեմ» մարդիկ ինչպես են կառչած այդ կառույցից, վախ ունեի, որ արարքս ճիշտ չի հասկացվի: Հասարակական կարծիքը երբեմն կաշկանդում է` ուզենք, թե չուզենք»,- ասաց Աշոտ Գաբրիելյանը:

-Ե՞րբ և ի՞նչ պատճառով ես առաջին դիմումն ուղարկել: Հիմա ինչո՞ւ ես համառում: Կա՞ն հստակ պատճառներ:
-2013-ի դեկտեմբերին դիմում գրեցի` միանալով Արքմենիկ Նիկողոսյանին և Հասմիկ Հակոբյանին: Ինձ թվում էր, որ ամեն պարագայում պետք է նրանց կողքին լինել, որովհետև նրանք ձեռնոց էին նետել տասնամյակներով կաղապարված մի համակարգի: Սակայն ընթացքում հասկացանք, որ գրողին վայել տարրական քաջությունը քչերն ունեն: Մեր համախոհներից շատերը կարկամել էին: Եկել էր գործելու ժամանակը, բայց գործող չկար: Այսօր հարյուրավոր գրողներ պատերի տակ դեռ խոսում են, թե իբր գրողների միությունն ում է պետք, բայց անզոր են անգամ վեցօրյա ծաղկաձորյան հանգստի իրավունքից զրկվելու: Դեմ առանք մեր հասարակության խոտանելի երևույթին. բոլորը խոսում են, քննադատում, բայց բարիկադների վրա մարդ չկա: Մեզ հետ տարբեր տրամաչափի «մեծություններ» բանակցությունների մտան, հորդորելով, «խրատելով», երբեմն հոխորտալով, որ դիմումները հետ վերցնենք: Անձնական որոշ հարաբերություններ չփչացնելու համար մենք բավարարվեցինք ընդամենը դիմումները սառեցնելով: Ինչո՞ւ եմ հիմա պնդում դուրս գալս: Որովհետև վերջնականապես համոզված եմ, որ այդ միությունում ոչինչ շտկվել չի կարող: Որովհետև համոզված եմ, որ հայաստանյան հրատարակչություններից մի քանիսը առանձին-առանձին ընդունակ են մի քանի անգամ ավելին անելու, քան ՀԳՄ-ն: ՀԳՄ-ն այսօր զրկված է անգամ խորհրդային իր հիմնական գործիքից` հասարակական կարծիք ձևավորելուց: Եթե ձևավորում էլ է, ապա հայ գրողի կերպարը ավելի շատ նվաստացնում է: Որովհետև ես տանել չեմ կարողանում այն ընթերցողին, որի առաջին չափանիշներից է ՀԳՄ-ում գրողի լինել-չլինելը: Ինձ համար չկան հեղինակություններ ու հեղինակավոր կառույցներ, ինձ համար կան գաղափարներ:

-Ի՞նչ կտա Ձեզ ՀԳՄ-ից հեռանալը:
-Անձամբ ինձ` ոչինչ: Ավելին` կկորցնեմ ոմանց մտերմությունը: Դռներ կփակվեն իմ առաջ, որոնց կարիքը չունեմ: Պատեհապաշտները կքննադատեն: Թերևս մի բան կշահեմ` ինձ էլ ոչ ոք չի մեղադրի` պատերի տակ խոսող: Ամենակարևորը ` խիղճս հանգիստ կլինի:

-Եթե սառեցրել էին, ժամանակ էին տալիս վերանայելու որոշումը, դա չի՞ նշանակում, որ միության ղեկավարները լավ են վերաբերվում երիտասարդներին:
-Ես գրականության մեջ երբեք երիտասարդ չեմ եղել:

-Սակայն Դուք այդ տանն եք կայացել որպես գրող:
-ՀԳՄ-ն մինչև հիմա մի անկյուն ունի: Դա «Գրեթերթն» է: «Գրեթերթը» կայացել է մի քանի անհատների շնորհիվ: Ես «Գրեթերթ»-ից դուրս չեմ առնչվել ՀԳՄ-ի հետ: Վախենում եմ ասել, բայց պիտի ասեմ: «Գրեթերթը» ռումբ է. այն ՀԳՄ-ի կցորդը չէ: Այդ ռումբերն են, որ այսօր պայթում են հենց ՀԳՄ-ի դեմ:

Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ